Przemyślenia ostatnich dni.

Witajcie!

Dziś nie będzie postu z recenzją kosmetyku a moje ostatnie przemyślenia nad własnym życiem i tym czy warto za wszelką cenę godzić się w pracy i nie tylko na wszystko.

Do przemyśleń skłoniła mnie w największej mierze choroba bliskiej dla mnie osoby i w końcu śmierć która nadeszła nagle. Osoba o której mówię jeszcze dwa miesiące temu chodziła na zakupy, była energiczna jednak zaczęła się źle czuć a ok miesiąca temu wykryto u niej nowotwór. Nowotwór złośliwy z przerzutami na praktycznie wszystkie organy - od razu dawano Jej ok miesiąca życia i chyba dobrze się stało bo długo nie cierpiała - a odchodziła w okropnych bólach i mękach. Ale o czym chciałam jeszcze wspomnieć o służbie zdrowia która o wynikach badania jaki to jest nowotwór przychodzi po śmierci - a bez tego wyniku nie można dać Jej np. morfiny bo lekarze mają zawiązane ręce. Zmierzam do tego że niestety naszą służbę zdrowia należy leczyć w pierwszej kolejności.

Kolejna sytuacja dowiaduję się na stypie że teścia w bardzo ciężkim stanie zabrano na OIOM. Jeżdżenie załatwianie spraw i dowiedzenie się że Cię nie wpuszczą bo nie. Siedzisz dwie godziny chcesz zostawić ciuchy, wodę, jakieś przybory bo nie ukrywam że teściu nie żyje ze swoją rodziną od ok 20 lat i jest jedynie ojcem na papierze. Oczywiście 'piguła' nic nie wzięła i powiedziała że nie wiadomo za ile czasu zdecydują co z nim dalej robić - a że niestety my jeździmy rowerami a do szpitala mamy spory kawał zabraliśmy się i poszliśmy. Ta sama Pani dzwoni za godzinę że trzeba przywieźć ciuchy - no mi ręce opadły :/

I moja sytuacja gdzie w ostatni wtorek dowiedziałam się że moje życie będzie póki co związane z kulami inwalidzkimi i moja decyzja o przejściu na zasiłek chorobowy bo praca niestety ponad siły - może i w biurze ale obowiązki 3 osób. Dla mnie sygnałem był problem wstania np po 3 godzinach siedzenia na krześle, bądź przejścia do Biedronki 200 metrów bez bólu w lewej nodze. Powiedziałam dość gdybym jeszcze finansowo dobrze stała a przy pensji ok 1400zł no nie ma za co się zabijać a mój pracodawca wiecznie mnie straszy że mnie zwolni więc sama postanowiłam wziąć swój los w ręce. A lekarz przepisał mi lek przeciwbólowy tramal z paracetamolem i powiedział że po nim będę mogła jeździć spokojnie rowerem ale samochodem już nie - a jak czytałam o skutkach ubocznych to się przeraziłam więc póki co nadal mnie boli nie do zniesienia ale boję się wziąć ten lek :/

Może to wszystko dość chaotycznie popisałam ale jak widać ja się czasem czuję jakbyśmy nie mieli służby zdrowia :/

Koniec moich wywodów- przy niedzieli wzięło mnie na sentymenty niestety .

Pozdrawiam!
Aga!!!